Πάσχα

όμορφα που κεντούν οι κερασιές τις βρύσες του αγέρα...

παντού στα κρυφά βλασταίνει ο έρωτας

κι εγώ,

σαν που γερνώ πάντα την άνοιξη...

...με φύλλα πράσινα

και με της παπαρούνας το πορφυρό,

σαν μυστικά τυλιγμένα σε στεφάνου τον πόνο...

...έτσι που,

σα να σταλάζει του πρωίου ανθού η δρόσος στα χείλη

και

σαν που,

στερνά στο μάγουλο

σε ακουμπά το φιλί...

...την άλλη μέρα,

Τετέλεσται

και ακάνθου ιδρώς η μολυβιά!

πεθυμιάς η βροχή

"κι η γνώση πλιό δε γνώθει",

μόνα του ανθρώπου ρήσις,

Πάσχα σαλπίζον,

το ιερόν,

απο ανθρώπους ανίερους...

Χαίρε!

Σακελλάρης Καμπούρης

αφιερωμένο στους "Χριστιανούς" εκείνους,που τέτοιες μέρες

συνεχίζουν να σκοτώνουν και να ρημάζουν χωρίς καμιά συνείδηση,χωρίς καμίαν αιδώ...

Λόγω Τιμής