Πάσχα φως...

Το φως λιγοστεύει,

η ψυχή με το δάκρυ μιλά.

Γι' αυτούς που τους ώμους

βαραίνει Σταυρός κι η σιωπή

σαν δίχτυ τυλίγει τη σκέψη,

γι' αυτούς που οι δρόμοι

σ' ανηφοριές οδηγούν,

απόψε η λύτρωση

στο φως των κεριών παραμονεύει.

Τ' αγκάθια μοιράστηκαν,

κάποιος σταυρώνεται κάθε μέρα

κι οι ψυχές που ξέρουν πως πονούν

τα καρφιά,

θα γονατίσουν στον ίσκιο

που βάφτηκε μ' αίμα.

Κάποιας μάνας το θρήνο κουβαλά

τ' αγέρι, κάποιου η τελευταία ελπίδα

χάθηκε, καθώς το φως λιγοστεύει.

Ένας Σταυρός υψώθηκε στη μέση

του χρόνου, να ζυγίζει το μάταιο κι

εφήμερο, να ζυγίζει το φόβο και

το σκοτάδι.

Απόψε στη σκέψη ενός θαύματος

θα επιστρέψει το φως σ όλες τις

ερημώσεις,

απόψε στο όνομα της αγάπης

που δραπέτευσε από ένα βλέμμα.

Νίκη Φωκά