Κύκλοι—παντού κύκλοι∙ και μες στους κύκλους
φωνές κοφτερές. Έξω απ’ τους κύκλους, μαύρα
νερά — λάσπη. Στο βάθος ένα ψαλίδι κόβει μια
μύγα. Πρώτα τα φτερά της. Την αποσυνδέει
χειρουργικά, προσεχτικά. Όλοι χαζεύουν:
«Τι όμορφα που σπαρταρά η μύγα∙ τι μεγάλο
στόμα το ψαλίδι! Τι μεγάλα δόντια!»
Πάνω ψηλά
δυο θηλυκές κραυγές ανήλικες βάζουν τα γέλια
καθώς οι κύκλοι περιστρέφονται κι άλλες
μύγες μπαίνουν.
Γιώργος Καστρουνής, “Η Άλλη Πλευρά”, Εκδόσεις 24γράμματα
Comments