Παράφρονες

Εύα Αλεξανδρή 🌹

Σαν ήρθες και εκάθισες δίπλα στην πολυθρόνα δεν είδα να βουλιάζουνε τα μαξιλάρια μήτε τα παντελόνια.

Σε έβλεπα σου μίλαγα κι εσύ μου απαντούσες.

Όμως φωνή δεν άκουαν και με κρυφοκοιτούσαν.

Εάν είστε ευγενείς, σώφρονες και γνωστικοί δεν είναι ευγενικό, πρέπον και συνετό να μην του εμιλάτε.

Μα εκείνον δεν τον πείραξε η άδικη συμπεριφορά τους μήτε παραπονέθηκε για την αγένειά τους.

Ξέρω, μου λέει, πως πάντοτε έτσι με τριγυρνάνε,

όλοι κοντά να έρθουμε και να μου γλυκομιλάνε.

Όμως κανείς δεν τόλμησε στον άλλον να το ειπώσει.

Πως ένας αόρατος εαυτός υπάρχει

και θα σώσει

Θα σώσει την μονάκριβη ύπαρξή μου να δραπετεύει από της γης την άσχημη ζωή μου.

Έτσι μου εκμυστηρεύτηκε το αιώνιο μυστικό του πως είναι πολλοί αυτοί που βλέπουν τον

εαυτό τους.

Μα δεν μιλούν γι' αυτό, τρελούς να μην τους πούνε.

Παράφρονες, όμως, είναι γνωστό πως θα τους εδούμε.

Κι αν κάποιος έχει αντίρρηση πως έτσι θα συμβεί, ας σκεφτεί μην είναι έτοιμος για να συνομιλεί με τον δικό του εαυτό μήπως και σωθεί!

Εύα Αλεξανδρή 🌹