Πλανεύτρα αγκαλιά...

Ακούω το κύμα να σκάει στα βράχια,

την σιωπή,

να σκίζεται από τις οιμωγές της πληγωμένης μου καρδιάς,

τις φωνές του στοιχειωμένου έρωτα που χάθηκε σε τούτα εδώ τα βράχια.

Συλλογισμοί ανάκατοι κουρνιάζουν στο μυαλό μου,

ηδονικές στιγμές που πήγαν να περάσουν τον

ορίζοντα και τελικά τσακίστηκαν στα βράχια αντί να φέρουν ζεστασιά μες την πολύχρωμη αγκαλιά μου.

Με πήρε η θάλασσα αγκαλιά,

βύζαξα την αρμύρα,

κοραλλομπλεχτήκαν τα μαλλιά

μπούχτισα τα φύκια,

γέμισε λέπια το κορμί και στέρεψε η καρδιά από του έρωτα τη γλύκα.

Σφίξε ψυχή μου τα κουρέλια σου,

καινούργια ελπίδα ανθίζει

ζέστα δεν θα 'χει στην καρδιά,

χρυσάφι όμως θα 'βρεις στην πλανεύτρα,της θάλασσας την αγκαλιά.

Νικόλας Ζαχαρόπουλος 🌹