Πονεμένη καρδιά ❤️

Πέφτουν οι ψιχάλες δυνατές στην γη.

Τίποτα δεν θυμίζει την ηλιόλουστη μέρα του πρωινού.

Στην σκέψη σου σκοτείνιασε κάθε ίχνος φωτεινής στιγμής.

Η απουσία σου τρομακτική φαντάζει μαυρίζοντας την ψυχή.

Ψάχνω διέξοδο σε μακρινούς περιπάτους, στα ανθισμένα ανοιξιάτικα λουλούδια μυρίζοντας τα πέταλά τους.

Ακόμη κι εκείνη σε θυμίζει, το άρωμα του γιασεμιού στην πόρτα, το άρωμα των λεμονιών σε βραδινά νυχτοπερπατήματα.

Κάθε μυρωδιά και μια ανάμνηση, το κύμα με την αλμυρή του γεύση που κτυπάει τα βράχια άτακτα, τα βράδια εκείνα που συζητούσαμε μέχρι το πρωί, συζητήσεις ατέλειωτες όπως και τα βράδια μας.

Τα όμορφα εκείνα βράδια που η αγάπη πλημμύριζε κάθε εκατοστό του κορμιού μας.

Μαζί με την βροχή πέφτουν τα δάκρυά μου βαριά, αδύνατο να τα συγκρατήσω πια.

Τρέχω στην βροχή προσπαθώντας να ξεπλύνω τον πόνο, να τον εξαφανίσω μαζί με τις αστραπές που χάνονται στον ορίζοντα.

Φαντάζει αδύνατο να αποφύγω την σκέψη σου, όσο περνά ο καιρός η απουσία σου γίνεται ακόμα μεγαλύτερη σαν θόρυβος εκκωφαντικός βουίζει στο αυτί μου. Η ψυχή μου νιώθει τόση μοναξιά, φαντάζει αδύνατο να την αποφύγω. Δάκρυα βροχή, ο πόνος δυναμώνει περισσότερο, βγαίνει μέσα από την καρδιά μου, που την νιώθω να τρυπάει κάθε φορά που σε σκέφτομαι.

Άραγε θα είσαι ξανά δικός μου;

Μαριάννα Λάντου 🌹