Χιλιάδες χρώματα στην ακουαρέλα
τ' ουρανού, με κάποια μπλε και απαλά ροζ και το απαλό γλίστρημα του λαμπρού ηλιακού φωτός,
στο πράσινο της γης, που κλέβει
από τη ζωή τη μυρουδιά της φρεσκάδας και τη φέρνει
στη καρδιά μου.
Ποιος έκρυψε το φιλί
σε ποιο λιθόστρωτο
μονοπάτι χωρίς φώτα
θα πρέπει να διαβώ να μυρίζω
να ακούσω να αισθανθώ να βάλω
όλες τες αισθήσεις να ψάξουν.
Ξέρω που είσαι σε γνώρισα
όταν σε πρωτοείδα μέσα στο κόσμο
και η ματιά έσμιξε με τη δική σου
συμφωνία βουβή αφωνία με νόημα
σώμα που έτρεμε στο πρώτο σμίξιμο.
Δεν έβλεπα γύρω μου μήτε χρώματα
μήτε ανθρώπους.
Εσένα είδα και ένα ποτάμι να ξεπηδάει
από τα μάτια σου σαν χείμαρρο.
Νέκρωσε το κορμί φώναξε η καρδιά.
Κάτι μέσα φτερούγισε.
Comments