Με συγκλονίζουν τα ρημαγμένα σπίτια,οι ρημαγμένες ζωές και ο ρημαγμένος κόσμος.
Οι άνθρωποι είναι η ψυχή του κόσμου.
Αυτή η ψυχή τον κυβερνά,τον ορίζει και τον καθορίζει.
Η ανθρωπιά είναι το όμορφο προφίλ της ζωής,το ηλιόλουστο και ηλιόχαρο, με μια ζεστασιά,που αγγίζει την καρδιά και τη λιώνει.
Είναι απέραντη λέξη η ανθρωπιά, με δύο τεράστιες φτερούγες,που σκεπάζουν την οικουμένη και κάνουν όλους τους ανθρώπους πολίτες του κόσμου και συνανθρώπους.
Είναι όμορφη λέξη η ανθρωπιά,έχει στραμμένο το βλέμμα στον ουρανό και απο εκεί αρμέγει φως, ζεστασιά και ελπίδα και γίνεται η αγκαλιά του κόσμου και το περιβόλι της ζωής.
Εκεί στη μέση του περιβολιού παίζει αμέριμνη και ξένοιαστη η αγάπη, με τη σιγουριά της αξίας και την εγγύηση της ανθρωπιάς.
Η αγάπη με ολάνοιχτες τις πόρτες της καρδιάς,να τους χωρέσει όλους.., να μην μείνει ψυχή μόνη και παραπονεμένη.
Και εκεί σιμά, πανταχού παρών ο έρωτας με κεφαλαίο Ε πάντα, η αρχή και το τέλος της ζωής η λιχουδιά και η γλυκιά της γεύση.
Τα πάντα είναι έρωτας, για τον άνθρωπο, για τη φύση,για την τέχνη, για την επιστήμη, για τη δουλειά, για την ίδια τη ζωή.
Ο έρωτας είναι μοχλός και κινητήριος δύναμη κινεί, συγκινεί ομορφαίνει και απο γειώνει.
Ο,τι κάνει ο άνθρωπος με πάθος γίνεται δημιουργία, λατρεία,ουρανός.
Ο ερωτευμένος σκάβει το χώμα με τα νύχια και ανθίζει έχει μία φλόγα στη ματιά του, που συγκινεί,έχει μία ζεστασιά στην καρδιά, που χουχουλιάζει η ζωή και αναμετριέται με το θάνατο.
Ζωή χωρίς έρωτα,είναι θνησιγενής και ήδη νεκρή και πεθαμένη πεζή και μονότονα ισοπεδοδωμένη, έτσι που καταντά το αύριο σαν αύριο να μη μοιάζει, κατά τη ρήση του Καβάφη.
Και μετά κυρίαρχο στοιχείο της ζωής η ευθύνη, ατομική και συλλογική.
Η ευθύνη για την περιφρούρηση της οντότητας, και της ατομικής ταυτότητας από το μπουλούκι και τη μάζα.
Η ευθύνη για την ατομική και κοινωνική προκοπή για την πορεία αυτού του κόσμου.
Η ευθύνη για την καταξίωση της ζωής και την ευόδωση της κοινωνικής συνύπαρξης, για το σεβασμό στο συνάνθρωπο,και την προστασία του πλανήτη.
Η ευθύνη είναι αυτοδέσμευση στο ένα σύστημα αξιών, που νοηματοδοτούν τη ζωή και εγγυώνται τον άλλο δρόμο, το δρόμο της χαράς και ένα κομμάτι ουρανού.
Σήμερα δυστυχώς σκοτάδι παντού και σύγχυση.
Λάθρα και σπαδιακά λησμονήσαμε τον άνθρωπο ξεπορτίσαμε από την αγάπη απο ξεχάσαμε τον έρωτα,κοινώς εγκλωβιστήκαμε στην τραγική μοίρα του Μίδα, αφού αποκτήσαμε πολλά και απολέσαμε δυστυχώς τα πάντα, και όπως λέει ο Τάκης Σινόπουλος.
Πεινάσαμε στης γης την πλάτη, σαν αποφάγαμε καλά, πέσαμε εδώ στα χαμηλά ανίδεοι και χορτάτοι.
Μεγάλη κατάρα το ανίδεοι και εντελώς ανώφελο και άχρηστο το χορτάτοι.... υπεύθυνο για τον ξεπεσμό και την κατρακύλα.
Comments