top of page

Στην δική μου εξομολόγηση σου χρεώνω αμαρτία

Βιάστηκες να τα τελειώσεις όλα, να κατεδαφίσεις ότι χτίσαμε μαζί χρόνια.

Τι με κοιτάς νόμιζες ότι δεν θα το μάθω ποτέ πως διάλεξες τον πλούτο;

Πάντα πίστευα οτι η αξία σου ήταν ανεκτίμητη, μα έπεσα έξω!

Λάθος μου.

Σου οφείλω όμως ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί μέσα από αυτό το λάθος, μου απέδειξες πως κοντά σου έχανα την μεγαλύτερη αξία της ζωής,την ίδια τη ζωή.

Εγώ...ένας βιοπαλαιστής ήμουν και είμαι κάτι που ήξερες από την αρχή.

Άγρια τα χέρια που σε αγκάλιαζαν μα απαλό χάδι άφηναν στο κορμί σου.

Μία καρδιά είχα και στην έδωσα δική σου, μα δες...

Με εκδικήθηκες!Πιστεύεις.

Και σου μιλώ για συναισθήματα!

Και μου μιλάς με ρήματα!

Για τα αγαπημένα σου χρήματα.

Μονάχα που είχα δύο και σου προσέφερα τρια.

Εσύ η λάτρης της μάρκας ξαφνικά, πούλησες εμένα για να πάρεις τον εαυτό σου "φορεμένο"

Για ένα άρωμα του πόθου.

Δεν είχα τόσα όσα...είχα άρωμα καρδιάς,ψυχής και αγάπης.

Η καρδιά του μεροκάματου...

Η καρδιά που καίγονταν για σένα.

Μια τσέπη άδεια για να σου χαρίσω.... πάντα εσύ..

Πρώτη μου σκέψη.

Και ας ξέμενα πολλές φορές...

Και ας μου έλλειπε ένα τσιγάρο.

Πες μου όμως...

Αυτός δέκα παίρνει... Σου δίνει έντεκα;

Ενώσατε την προίκα σας;

Νιώθεις χαρά φορώντας τον πλούτο;

Μα να θυμάσαι...αρχή είναι θα καταλάβεις...

Όταν σου φερθεί όπως φέρθηκες

εσυ σε μένα μην με θυμηθείς.

Δεν ανησυχώ όμως...

Θα σου φτιάξει ένα χρυσό κλουβί να "αυγατίζετε" παρέα τα "χρυσά αυγά"και να αγοράζετε συναισθήματα,να πίνετε ακριβές σαμπάνιες σε εποχές εκπτώσεων...

Να θυμάσαι όμως ότι το χρυσό κλουβί παραμένει κλουβί!

Εγώ με τα κλουβιά δεν τα πάω καλά μου προκαλούν αλλεργίες.

Θέλω να πετάω ψηλά κόντρα σε κάθε λογική, κόντρα σε κάθε πρόβλημα.

Να στέκομαι στα σύννεφα να ευχαριστώ τον εαυτό μου που έφτασα μέχρι εκεί.

Θέλω να απολαμβάνω τα απλά πράγματα στην ζωή αυτά που με γεμίζουν, και που ξέρεις κάποιο αηδόνι θα σταθεί στο πλάι μου να εκτιμήσει ότι δεν εκτίμησες εσύ.

Ένα κλαδί για δύο κάτω απ'το φως της ευτυχίας, όσο για εσένα....

καλή τύχη στο χρυσό κοτέτσι σου...

Χρυσά τα σύρματα...για πες κρατάνε δόξα και χλιδή αντέχουν να μη σπάσουν;

Να σου πω και ένα μυστικό;

Μα μην το πεις πουθενά...το αηδόνι έχει ψυχή...και μια φωνούλα ονειρική!

Comments


bottom of page