Στο καφέ της παρέας

Όλα όμορφα, καταδεκτικά και αντικρυστά,

τα βλέμματα τρυγούσαν την ομορφιά της φύσης, τα χείλη μας φιλούσαν την καταγάλανη μέρα,

Οι κουβέντες μας σαν μέλισσες έκαναν βόλτα τριγύρω μας,

καμμιά δεν μας άγγιζε γιατί ανοίξαμε τα παράθυρα της καρδιάς, "ρίξαμε" τους γκρίζους στολισμένους τοίχους της ψυχής που ήταν γεμάτοι από ψεύτικα κάδρα και τα ρίξαμε στην φωτιά χωρίς ενοχές!

Οι άσπρες μεγάλες μαργαρίτες γύρω από το μικρό στρογγυλό τραπεζάκι λες και γνώριζαν την αγάπη μας,

χόρευαν, άγγιζαν τις καρδιές

και η κάθε καρδιά νοερά μαδούσε τα φύλλα της μέχρι που η απάντηση ήταν ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ!

Κατερίνα Ηρακλέους 🍁