Διάσπαρτες πυγολαμπίδες
ξεπρόβαλαν
από τα μπαξεδάκια της Άνοιξης .
Πολύχρωμες λιβελούλες
τσιμπολογούσαν
τη γύρη της ήβης
στα σέπαλα των ζουμπουλιών
σκορπώντας την
στα γειτονικά κλαδάκια.
Εκεί οι γαλιάντρες
πλαγιασμένες
ερωτοτροπούσαν
με τους ερωδιούς
όσο στον ρόδινο ουρανό της νύχτας
λευκά περιστέρια
ύφαιναν
με τα ράμφη τους
τη ράμπα της ειρήνης.
Νυμφέες
έπλεαν ειδυλλιακά
στη λίμνη του κύκνειου άσματος.
Μα τι πιότερη τρυφή
από τα χαμόγελα
των αλώβητων λαμπυρίδων
που ανάσταιναν
την ευτυχία
πάνω στη γη!
Για μια στιγμή...
ένιωσα
την καρδιά μου
να κλυδωνίζεται
στην αιώρα του λειμώνα.
Παρθενικά βότανα
έστυβαν
τις πίκρες της ζωής
στην κολυμβήθρα του πυρός..
Και τα πέταλα των αροδαμών
φτεροκοπούσαν
στην ανέμη του χρόνου!
Πάλι καλά
που'ταν
ένα όνειρο..
Κι όμως..
Μπροστά μου
ξετυλίχτηκε
η πρώτη πράξη
του Παραδείσου
φανερώνοντας
τη διαθήκη της αγάπης!
ANASTASIA NEROLI 10/23
Comments