Καλησπέρα Μιλτιάδη. Θα ήταν μάταιο να προσποιηθώ οτι δεν σε γνωρίζω. Προερχόμαστε από τον ίδιο εκδοτικό οίκο αλλά είμαστε και συνεργάτες. Διαβάζοντας το πνευματικό σου παιδί αντιλήφθηκα ότι ήταν εσωτερική ανάγκη να κάνουμε μια όμορφη συζήτηση. Δεν θα χρονοτριβήσω με περιττές λεπτομέρειες και θα μπω κατευθείαν στο θέμα.
1η ερώτηση:
Τον περασμένο Ιούλιο, κράτησες στα χέρια σου το δεύτερο εκ των «παιδιών» σου, το μυθιστόρημα «Ζωή σαν θάνατος». Θα ήθελα να μου δώσεις τη δική σου οπτική, τι σημαίνει για σένα ζωή και τι σημαίνει θάνατος;
Απάντηση στην 1η ερώτηση:
Καλησπέρα Εύα. Μεγάλη χαρά η πνευματική μας συνάντηση για μία όμορφη και εποικοδομητική συζήτηση. Χαίρομαι που ξεκινάς δυναμικά με αυτή την ερώτηση. Ζωή και θάνατος είναι δύο έννοιες που είναι συνδεδεμένες με την ύπαρξη μας και το νόημά της. Είναι η αρχή και το τέλος. Η πρώτη κι η τελευταία ανάσα του ανθρώπου αλλά κι ο χρόνος που διανύουμε με την ύπαρξή μας σε αυτόν τον κόσμο. Ζωή είναι το φως με το οποίο λειτουργεί η πλάση κι όλος ο πλανήτης. Ο θάνατος σημαίνει το κλείσιμο του κύκλου της ζωής, το σκοτάδι που τυλίγει την ύπαρξή μας και την αμφισβήτηση της ζωής και του χρόνου. Σε αυτό το πλαίσιο, επέλεξα αυτόν τον τίτλο επειδή ήθελα να δώσω μια ρεαλιστική αλλά και αλληγορική οπτική στο μυθιστόρημά μου. Με αυτήν την σκέψη, δημιουργήθηκε και το εξώφυλλο του μυθιστορήματος. Η ζωή και ο θάνατος είναι δύο έννοιες διαχρονικές που γεννούσαν πάντα υπαρξιακά ερωτήματα στον άνθρωπο.
2η ερώτηση:
Διαβάζοντας το βιβλίο, αμέσως διέκρινα ότι γράφεις στο πρώτο πρόσωπο. Για τους αναγνώστες πιθανόν να μην φαίνεται κάποια διαφορά. Όσοι όμως ασχολούμαστε με την γραφή αντιλαμβανόμαστε την σημαντικότητα αυτού. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για σένα;
Απάντηση στην 2η ερώτηση:
Το πρώτο πρόσωπο είναι μια επιλογή που έχει άμεσο αντίκτυπο στην συγγραφή και στην δημιουργία σου κατά επέκταση. Είναι μια από τις αποφάσεις που καλείσαι να πάρεις όταν ξεκινάς να γράφεις διότι το πρώτο και το τρίτο πρόσωπο, που είναι οι συνηθέστερες επιλογές, έχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους. Το πρώτο είναι πιο ζωντανό και πιο άμεσο αλλά σε περιορίζει γιατί κινείσαι στην σφαίρα του ήρωά σου και δεν μπορείς να μιλήσεις για πράγματα που δεν γνωρίζει ή που δεν έχουν συμβεί σε αυτόν.
3η ερώτηση:
Η βασική ηρωίδα του βιβλίου είναι μια πεισματάρα νέα γυναίκα που βιώνει πολλές έντονες εμπειρίες. Αυτό μας κάνει να αναρωτηθούμε είναι αν είναι υπαρκτό πρόσωπο ή είναι “προϊόν” μυθοπλασίας;
Απάντηση στην 3η ερώτηση:
Πολύ σημαντική ερώτηση, την οποία μου την έχουν απευθύνει αρκετοί άνθρωποι δια ζώσης. Η ηρωίδα μου είναι ξεκάθαρα ένας χαρακτήρας ο οποίος ξεπήδησε μέσα από μυθοπλασία! Διακατέχεται όμως από ιδέες και αξίες που υπάρχουν σε πρόσωπα και ανθρώπους που γνωρίζω. Όσο αναφορά το κομμάτι του χορού, έχω μελετήσει το συγκεκριμένο θέμα μαζί με φίλη μου, η οποία αφιέρωσε ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής της στον χορό. Με δίδαξε πολλά αυτή η εμπειρία και μου άνοιξε ένα δρόμο που δεν τον ήξερα καθόλου. Η έρευνα είναι σημαντικό στοιχείο για την συγγραφή και η συλλογή πληροφοριών και στοιχείων από ανθρώπους, σε βοηθάει να έχεις μια ολοκληρωμένη άποψη.
Μία χορεύτρια είναι μια εργάτρια της τέχνης, εκτός από αθλήτρια, και μια ποιήτρια των κινήσεων θα έλεγα. Οι ατελείωτες ώρες που αφιερώνει στον στόχο της, ο τρόπος με τον οποίο καταπονεί το σώμα της μέχρις εσχάτων, δείχνει την σπουδαιότητα της προσπάθειάς της αλλά και την ψυχική της ωριμότητα από μικρή ηλικία. Η φράση μέσα στο βιβλίο «Ανώτερα ψυχικά χαρίσματα χρειάζονται για να πετύχεις τόσο δύσκολους στόχους» για την ενασχόληση με τον χορό επισημαίνει ακριβώς αυτό. Την διαδρομή που έχει επιλέξει η ηρωίδα μου, την αγαπάει και την τιμάει.
4η ερώτηση:
Πιστεύεις ότι η εσωτερική ανάγκη της ηρωίδας σου να διαπρέψει, με τον διακαή της πόθο να κορυφώνεται, γίνεται προτροπή για την νεολαία; Θεωρείς ότι τέτοια πρότυπα αποτελούν ερέθισμα για τα νέα παιδιά, ώστε να ασχοληθούν με αφοσίωση και να διακριθούν;
Απάντηση στην 4η ερώτηση:
Ο στόχος της ηρωίδας μου, πρωτίστως, έχει να κάνει με την υλοποίηση των ονείρων της, ξεκινώντας τον χορό από μικρό κοριτσάκι. Ο διακαής της πόθος δεν είναι να διαπρέψει, απλά διότι αυτό το έχει πετύχει ήδη μέσα από την πορεία της. Θέλει να εξελιχθεί, να αφοσιωθεί σε αυτό που αγαπάει και το οποίο την γεμίζει χαρά, υπερηφάνεια, ευεξία και της προσφέρει ψυχική ανάταση. Είναι σμιλευμένη μέσα της η χορεύτρια η οποία αντιδρά στην καταστροφή των ονείρων της. Ο χορός είναι η ζωή της κι οι ανάσες της και για αυτό αντιδρά στην υποτίμηση και στην απέχθεια των άλλων ανθρώπων που θέλουν να την βάλουν σε καλούπι και να ζήσει με υποταγή. Επίσης, είναι μια ευαίσθητη νέα κοπέλα που αφουγκράζεται και τιμά απόλυτα τις αρετές της δασκάλας της και την προσήλωση στο έργο της, κι αυτό το σέβεται κάθε στιγμή στην μετέπειτα πορεία της αναπολώντας με νοσταλγία τις στιγμές που έζησε κοντά της.
Για τα νέα παιδιά, πρότυπα που να αφορούν στόχους, προσπάθεια, κόπο, αφοσίωση, επιμονή κι άλλα στοιχεία, θεωρώ ότι είναι υγιή ερεθίσματα για το πως να καθορίσουν την πορεία στην ζωή τους. Τίποτα δεν έρχεται εύκολα κι ανώδυνα, αν δεν έχει την αξία της προσπάθειας. Μόνο αυτό που υλοποιείς εσύ ο ίδιος, έχοντας δουλέψει, επενδύοντας χρόνο και σκέψη, έχει αληθινή κι ουσιαστική αξία κι είναι αυτό που σε εξελίσσει. Είτε είναι αθλητισμός είτε εργασία σωματική ή πνευματική είτε άλλη δραστηριότητα, θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό να είσαι συγκροτημένος και να έχεις οργάνωση και θέληση για να πετύχεις σε οτιδήποτε.
5η ερώτηση:
Κυρίαρχο στοιχείο στο βιβλίο σου είναι ο χορός. Έχεις ασχοληθείς στο παρελθόν με τον χορό και ποια είναι η σχέση σου με την παράδοση;
Απάντηση στην 5η ερώτηση:
Εγώ προσωπικά δεν έχω ασχοληθεί αλλά βέβαια θαυμάζω τους ανθρώπους που το πράττουν διότι απαιτείται μεγάλη προσπάθεια και αφιέρωση χρόνου. Το στοιχείο του χορού υπάρχει έντονα μέσα στο βιβλίο κι αυτό γίνεται συνειδητά ώστε να τονιστούν όλες οι αντιξοότητες αλλά και οι όμορφες στιγμές που βιώνει κάποιος σε αυτόν τον χώρο. Γενικότερα, μέσα από το στοιχείο του χορού και την ηρωίδα, αναδεικνύονται η σφυρηλάτηση του χαρακτήρα και τα χαρακτηριστικά του στα οποία η ενασχόληση με τον χορό παίζει βασικό ρόλο, γι’ αυτό κι η δασκάλα του χορού αναφέρεται ως η «δεύτερη μητέρα» της ηρωίδας, κάτι που το βρίσκω υπέροχο.
Η παράδοση γενικότερα είναι το σύνολο από τις ρίζες μας, τα ήθη και τα έθιμα των ανθρώπων και κάθε τι που μας ενώνει με το παρελθόν μας και την ιστορία μας το σεβόμαστε απόλυτα. Θαυμάζω τους ανθρώπους που αφιερώνουν κομμάτι της ζωής τους κι ασχολούνται με την παράδοση, την λαογραφία και οτιδήποτε άλλο εξυμνεί τον πολιτισμό. Οι Έλληνες έχουν φτάσει σε κάθε σημείο του πλανήτη κι έχουν μεταδώσει παντού το φως του Ελληνισμού κι οφείλουμε όλοι να συμμετέχουμε με κάθε τρόπο στην διατήρηση της παράδοσής μας.
6η ερώτηση:
Η ιστορία του βιβλίου σου διαδραματίζεται στην Κέρκυρα στο πρώτο μέρος και αργότερα μέσα στην πλοκή. Πως επέλεξες αυτό το πανέμορφο νησί για να λάμψει η γραφή σου και να ενωθεί η πένα σου με το αγαπημένο, νησί των Φαιάκων; Έπαιξε κάποιο ρόλο για σένα;
Απάντηση στην 6η ερώτηση:
Η επιλογή της Κέρκυρας δεν έγινε τυχαία, είναι ένα μέρος της πανέμορφης Ελλάδας μας που αγαπώ ιδιαίτερα. Ταυτόχρονα, η συνεργασία μου με την φίλη η οποία κατάγεται από εκεί, με βοήθησε σημαντικά στην συγγραφή του βιβλίου. Έλαβα πολλές ουσιαστικές γνώσεις και μαζί με το υλικό που αφορούσε τον χορό, όλα αυτά συνετέλεσαν στο τελικό αποτέλεσμα.
Επίσης, ήταν μια ιδέα που είχα δουλέψει καιρό πριν, η πλοκή να διαδραματίζεται σε τρεις διαφορετικές πόλεις μα η ηρωίδα να γυρνάει κάθε φορά στον τόπο της, έστω και προσωρινά γιατί την πληγώνει ακατάπαυστα. Η αγάπη κι η λαχτάρα του καθενός μας για τον τόπο του είναι δεδομένη ακόμη κι αν έχουμε άσχημα βιώματα στην ζωή μας. Ο τόπος μας είναι οι ρίζες μας.
7η ερώτηση:
Στην σελίδα 263 του βιβλίου ‒του οποίου, παρεμπιπτόντως, λατρεύω τις λευκές σελίδες‒ διάβασα την εξής φράση: «Δεν υπάρχουν εμπόδια, μόνο ο φόβος μας κρατάει». Εσύ, ως Μιλτιάδης, υπάρχει κάτι που φοβάσαι; Νιώθεις να ταυτίζεσαι με τα ρητά με τα οποία έχεις διανθίσει το «Ζωή σαν θάνατος»;
Απάντηση στην 7η ερώτηση:
Προχωρώντας στην πορεία της ζωής σου, ωριμάζεις και βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά από ότι στο παρελθόν. Είναι μια φυσική εξέλιξη ο δρόμος προς την γνώση και την ανακάλυψη κι είναι λογικό να υπάρχουν εμπόδια σε κάθε φάση και στιγμή της ζωής μας. Αυτό δεν πρέπει να μας πτοεί αλλά να μας προκαλεί να το ξεπεράσουμε.
Η συγκεκριμένη φράση βρίσκεται σε μια σκηνή όπου η ηρωίδα είναι θλιμμένη κι απογοητευμένη και παίρνει δύναμη από αυτές τις λίγες λέξεις. Φυσικά και ταυτίζομαι με τα ρητά που έχω βάλει στο μυθιστόρημα διότι μου αρέσει να γράφω και να διανθίζω το γραπτό με αυτόν τον τρόπο, πάντα με αλληγορική ματιά. Στην ουσία προτρέπω την ηρωίδα αλλά και τον αναγνώστη να έρθει σε δίλημμα με τον εαυτό του και να αφουγκραστεί τις σκέψεις του. Ο φόβος γεννιέται μέσα στη σκέψη μας και μια διαφορετική οπτική γωνία στην αντιμετώπιση κάθε κατάστασης μπορεί να μας μεταμορφώσει κυριολεκτικά.
Προσωπικά, θεωρώ ότι ο φόβος είναι μια κατάσταση κι ένα συναίσθημα που δημιουργείται μέσα μας από διάφορες αιτίες και είναι σημαντικό να μην τον αφήνουμε να κυριαρχεί στον εαυτό μας γιατί αυτό έχει πάντα αρνητικό αντίκτυπο στον άνθρωπο. Μπορούμε να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας και τον εαυτό μας, κάτι που το θεωρώ κρίσιμο σημείο στον τρόπο της σκέψης. Προσωπικά, συνήθως ανησυχώ για τον χρόνο ως φθορά στην καθημερινότητα αλλά και στην επίτευξη στόχων κι εκπλήρωση ονείρων.
8η ερώτηση:
Άφησα αυτή την ερώτηση προς το τέλος, ως πιο προσωπική. Έχεις αφιερώσει το βιβλίο αυτό στην μητέρα σου. Το ένιωσες ως εσωτερική ανάγκη; Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας λίγα λόγια γι’ αυτό το σημαντικό πρόσωπο της ζωής σου;
Απάντηση στην 8η ερώτηση:
Η αφιέρωση αυτού του βιβλίου στην μητέρα μου ήταν όντως μια εσωτερική ανάγκη εδώ και πολλά χρόνια. Από την εφηβική ηλικία, όπου στο Γυμνάσιο ήμουν πολύ καλός στο μάθημα της Έκθεσης, θυμάμαι θετικά σχόλια και παραινέσεις της μητέρας μου πάνω σε αυτό το θέμα. Για μένα, είναι μια άγραφη μα ιερή υπόσχεση στην ίδια, να της αφιερώσω το πρώτο μου βιβλίο ως ελάχιστο φόρο τιμής για τον άνθρωπο που μου έδωσε ζωή και πνοή.
9η ερώτηση:
Μιλτιάδη, έχεις πετύχει κάτι σπουδαίο: να αγαπηθεί το βιβλίο σου από το κοινό και οι αναγνώστες σου να αισθάνονται ότι πρέπει να κάνουν τα πάντα ώστε να βρουν την ευτυχία. Εσύ, είσαι ευτυχισμένος;
Απάντηση στην 9η ερώτηση:
Θα έλεγα ότι οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα ώστε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να αποκτήσουμε αυτογνωσία. Μέσα από αυτό το πρίσμα, μπορούμε να εξελιχθούμε και να είμαστε χρήσιμοι στους άλλους ανθρώπους και στην κοινωνία.
Είμαι ευτυχισμένος διότι αναπνέω και σήμερα. Κάθε στιγμή είναι πολύτιμη και κάθε άνθρωπος σημαντικός. Ενθουσιάζομαι εισπνέοντας τον αέρα της δημιουργίας κι αφουγκράζομαι έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό είναι ένας στόχος που αποτυπώνεται στο τέλος του μυθιστορήματος, το οποίο δεν είναι παρά μια νέα αρχή.
Κλείνοντας, θέλω να σ ‘ευχαριστήσω, Μιλτιάδη, πραγματικά, που μας έδωσες την ευκαιρία να σε γνωρίσουμε καλύτερα και να σου ευχηθώ καλή συνέχεια.
Σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση σου και πάλι! Καλή συνέχεια επίσης!
Comments