Μεταξένια θαμπάδα στο μέτωπο, υδάτινες ρυτίδες,
γερασμένη καλόγρια θυμίζει απόψε η θάλασσα.
Θηλάζει καρβουνόσκονη απόμακρων αστερισμών
κι όλο αρνείται να βαφτεί το χρώμα του ουρανού.
Φτου σου, (γαμώ) αποτρελάθηκε!
Μαδημένο σεργιανά το φέγγος στον ορίζοντα
τιποτένιο, ανιαρό φως, ανάξιο προσοχής και λόγου.
Πέρα, το αλαργινό βουνό χωράει ολόκληρο σε μια ματιά,
μικραίνει ο κόσμος,
και τα νησιά αναδύονται στους χάρτες τού νου.
«Αχ! το τέλος πλησιάζει», παραμιλά ο κάβουρας στην αγκαλιά μιας απόχης
Κατολίσθηση δακρύων
υπαινιγμός κυμάτων
βρεγμένα ρούχα
τσέπες γεμάτες βότσαλα
τελευταία βουτιά
Ένας θάνατος, (τόσο, μα τόσο) καλοκαιρινός!
コメント