Επειδή θέλει θάρρος η μάχη….
Αγέρωχη στήλη
Και ενώ περιμένω την θύελλα να ξεσπάσει
Και ενώ περιμένω το κύμα να σκάσει
Στέκω αγέρωχη στήλη στου ωκεανού την άκρη
Αναμένω την σύγκρουση ελπίζοντας να μην σπάσει
Κρατάω γερά, σφιχτά δυνατά
Κρύβω τον φόβο στην καρδιά και έξω δεν αφήνω να φτάσει.
Γιατί έτσι θα έρθει καρδιά μου
λευτεριά στην αέναη πλάση.
Και να η ώρα πέρασε και το κύμα έσκασε
Κι όμως η στήλη στέκει εκεί
αφύσικα δυνατή
Στέκει εκεί, στην ακτή
Τη δύναμη του κύματος και αν βίωσε
Τη δύναμη της αντοχής ανέπτυξε
Και στέκει και πάλι εκεί
Αγέρωχη κ δυνατή
Comments