Στο χωριό Γλυφάδα ή αλλιώς Τσέριες του Δήμου Διρφύων Μεσσαπίων της Κέντρικής Εύβοιας που είναι χτισμένο στα 460 μέτρα υψόμετρο στους βόρειους πρόποδες του όρους Δίρφυ αναβιώνουν λαϊκές παραδόσεις από τους κατοίκους που μεγάλωσαν και έζησαν εκεί και τυχερός είναι εκείνος που είχε την τιμή να τους αφουγκραστεί ως κειμήλιο πολιτιστικής κληρονομιάς.
Άλλωστε δεν υπάρχουν καταχωρημένες σε κάποιο βιβλίο , αλλά αποτελούν μαρτυρίες που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και κρατούν τη θύμηση ζωντανή και άσβεστη.
Ένας τέτοιος μύθος είναι : << Το καράβι των αναμνήσεων >>. Ό τίτλος είναι φανταστικός και είχα μετατρέψει τον μύθο σε θεατρικό κείμενο με τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Κέλλυς Σταμουλάκη και του Θίασου Αβάντι στο πλαίσιο ενός εκπαιδευτικού και πολιτιστικού προγράμματος που είχα εκπονήσει στην περιοχή που είναι ο τόπος καταγωγής του παππού μου και της γιαγιάς μου. Ως μικρή Άννυ έχω ακούσει άπειρες ιστορίες να συντροφεύουν τα όνειρά μου.
Είναι ο αγαπήμενος μου μύθος ανάμεσα στις διάφορες ιστορικές αναφορές για δρακόσπιτα, για τον Γίγαντα της Δίρφυς, για τον γάμο του Δία και της Ήρας, για το μαγικό φυτό Λαμπηδόνα, για τα ξωτικά που χορεύουν τη νύχτα και τα διάφορα παραμύθια που έχουν δημιουργηθεί γύρω από τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις στην περιοχή.
Ήταν περίοδος Χριστουγέννων και παρακάλεσα τον παππού μου να μου πει για ένα μύθο της Δίρφυς.
Αν γνώριζε φυσικά .
Μιας και τον χρειαζόμουν σε μια ακαδημαϊκή εργασία στο μάθημα της Λαογραφίας.
Ήμουν τότε φοιτήτρια στο Παιδαγωγικό. Με ένα πονηρό βλέμμα και νεύμα άρχισε να μου εξιστορεί την υπόθεση της ιστορίας . Ήμουν σίγουρη πως ο γλυκός παππούς μου θα με έβγαζε από τη δύσκολη θέση του τρεξίματος και της ανεύρεσης. Ήταν ακριβώς εκείνο που έψαχνα.
Ελάχιστα χιλιόμετρα και μια ανάσα από το χωριό Γλυφάδα ή Τσέριες ( πιο γνωστή ονομασία )
υπάρχει η παραλία Βύθουρη . Διαθέτει γαλάζια νερά και ιδιαιτέρως διαυγή βλέποντας Αιγαίο. Η άμμος είναι από ψιλό βότσαλο και η ακτή κλείνεται δεξιά και αριστερά από ψηλούς και απότομους βράχους. Τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ή των Πειρατών ,που ο παππούς μου δεν μπόρεσε να το προσδιορίσει με ακρίβεια , προσάραξε άγνωστο καράβι με στόχο να κάνει απόβαση στην περιοχή.
Εντοπίστηκε από τους κατοίκους και εκείνοι προσπάθησαν να την προστατεύσουν στήνοντας ενέδρες. Δυστυχώς πιάστηκαν όλοι τους αιχμάλωτοι και οδηγήθηκαν στο κατάστρωμα του καραβιού. Μετέπειτα, ενάς , ένας πετιόταν στη θάλασσα , αφού πρώτα τον αποκεφάλιζαν .
Ανάμεσα τους ήταν και ένας ιερέας. Πριν τον ρίξουν στα κρυστάλλινα κύματα , εκείνος τους ψέλισσε : << Ευχή και κατάρα σας δίνω να σας πιάσει όλους βλογιά ( αρρώστια) >>. Από τότε λέγεται πως φέγγει καντηλάκι τη νύχτα στο πέλαγος και ένα μέρος από το κατάρτι του καραβιού βρέθηκε πιασμένο στην Αγία Ειρήνη.
Ο παππούς μου πλέον δε ζει.
Είναι όμορφες και ξεχωριστές στιγμές που κράτησα ως φυλαχτό στην καρδιά .
Να με συντροφεύουν και να με καθοδηγούν στη ζωή. Είναι σπουδαίο να μπορείς να κρύβεσαι στα παραμύθια και να αναγεννιέσαι με αγάπη και θαλπωρή.
Opmerkingen