Το κορίτσι, έχω τον νου μου σ'εκείνο το κορίτσι, πόσο θα ήθελα να μ' αγαπάει!
Την κοιτάζω με τις ώρες, την σκέφτομαι διαρκώς, που να έχει πάει;
Είναι στιγμές που είναι μπροστά μου, σαν να μου χαμογελάει.
Ύστερα όμως φεύγει και για όνειρα δεν μιλάει.
Αυτό που άκουγα, δεν το είχα νιώσει, ότι η αγάπη είναι τόσο δυνατή!
Αν δεν αγαπήσεις, δεν μπορείς να καταλάβεις, πως μία γυναίκα κλείνει μια πληγή!
Το κορίτσι, έχω μέρες να το δω, μου λείπει πολύ.
Σαν όνειρο πέρασε, σαν κεραυνός και αστραπή!
Θα την περιμένω εδώ, δεν έχω άλλο τίποτα να κάνω.
Όσο χρειαστεί θα την καρτερώ, νιώθω ότι την χάνω.
Ποτέ μου δεν της μίλησα για τα χρώματα της αγάπης, για την γλύκα της ζωής.
Ποτέ μου δεν της είπα λέξη, ποιος τα βήματα της μπροστά μου θα οδηγεί;
Τώρα που το σκέφτομαι, δεν την είδα έξω στο δρόμο, ποτέ δεν πέρασε από εκεί.
Μα είναι το κορίτσι που λέγεται αγάπη και αυτή θέλω να με καθοδηγεί.
Την περιμένω, θα έρθει, δεν θα ψάξω να την βρω.
Μόνη της θα έρθει να με βρει, ίσως κάποιο χειμωνιάτικο πρωινό.
Η μία νύχτα του καλοκαιριού η ένα μεσημέρι με λίγη συννεφιά.
Θα 'ρθει από μόνη της και θα της παραδώσω τα κλειδιά.
Αφού τόσο καιρό την περιμένω, γιατί να μήν παραδοθώ;
Σε κάτι τόσο αγαπημένο, αστραφτερό κι αληθινό;
Ως που να έρθει όμως, θ' ανάψω λίγο τα κεριά, θα στρώσω τα όνειρα μου για να περάσει.
Η αγάπη θέλει υπομονή μέχρι να σε βρει και να σε φτάσει.
Comments