Τώρα την άνοιξη

Να προσέχεις τον εαυτό σου και αυτό το χέρι που κρατάς.

Τώρα την άνοιξη, κράτησε το, όμορφες βόλτες να την πας.

Κάτω από τον όμορφο ήλιο, αυτού του γαλανού ουρανού.

Η κάτω απ' το φεγγάρι, σε μέρη που δεν πονάνε τον νου.

Εκεί να την πηγαίνεις, αφού μαζί βρήκατε, αυτό που είχατε χάσει.

Αφού μαζί κτίσατε, ότι είχε ρημάξει.

Σε δρόμους πολυσύχναστους με κόσμο και φωνές.

Με ονειρικά ηλιοβασίλεματα,

με ερωτευμένους σε αγκαλιές.

Στα όμορφα λημέρια, που η στεναχώρια φοβάται να ζυγώσει.

Και που ο πόνος θα κρυφτεί, για να μην σε ανταμώσει.

Εκεί να την πας, εκεί να της ψιθυρίσεις λόγια αγάπης και ευτυχίας.

Εκεί να της αγκαλιάσεις την ψυχή, στα ανοιξιάτικα τοπία.

Είναι άνοιξη και θα είναι πάντα τέτοια εποχή.

Εκεί που ότι έρχεται, θα μείνει, μόνο αν έχει ζωή.

Έτσι που έντυσες τις σκέψεις και τον κόσμο σου.

Πόσο ωραίο έκανες, τον ανοιξιάτικο δρόμο σου.

Μαζί θα περπατάτε αγκαλιασμένοι, στις ομορφότερες του κόσμου γειτονιές.

Γιατί πρώτα με την σκέψη σου τα χτίζεις και ύστερα με αγάπη και δουλειές.

Τώρα η άνοιξη αυτή, για πάντα θα κρατήσει, αυτή θα είναι η εποχή σου πιά.

Αφού ότι αγάπησες, μέσα σου το κρύβεις, μαζί σου μένει, για παντοτινά.

Έτσι κάτι έκανες, κάτι κατάφερες να κερδίσεις, αφού η εποχή αυτή, ποτέ δεν τελειώνει.

Την χτίζεις μία φορά και για πάντα σε γλιτώνει.

Μάνος Καραβασίλης Θεατρικός συγγραφέας 🌹 🌹 🌹