Φοβού τους Έλληνες

Φοβού τους Ελληνες ξεκούραστους και θερινούς,μετά της Παναγίας αρχίζουν να βρυχώνται ....

Πέλαγος γαλάζιο, λίγο να ξύσεις τις πέτρες,λίγο να βγάλεις γλείφοντας βότσαλα την αλμύρα,κι απ' τον Έβρο ως την Πάφο μια λεπτή γραμμή αιματινή γράφει μαρτυρία και ασπρίζει κόκκαλα του τόπου τούτου ...στις φλέβες τους ήλιος και θάλασσα κυλούν.

Κι αν κραύγαζαν ποιος θα άκουγε ανάμεσα στις τάξεις των αγγέλων,

κι αν με έκλειναν στον κόρφο τους,

οι απέραντες εκτάσεις πως θα με διέψευσαν πλήθος αστέρες,της ελπίδας μας;

Νεκροί σπαρμένοι στις πεδιάδες και περβόλια ...σας έριξαν σπαθιά και βόλια βαθιά στα σπλάχνα της φυλής ...της εργατιάς και αρχοντιάς ...

Στάχυα όπου χρύσωναν τη γη τύραννος κι ο όλεθρος της ξεκλήριας παιδιά,οι λυτρωμένοι

και οι αλύτρωτοι,Πατρίδα των αιμάτων και δραμάτων,της ιστορίας τ άστρο το πολικό, του τραγουδιού τροφή ...!

Χάθηκαν μες τον μαύρο τον καιρό, μέσα στην πύρινη βροχή ...πρόφτασαν μες τον χαλασμό μια ρίζα της καρδιάς στη γλάστρα,μες στα άσπρα τριαντάφυλλα χτυπά ...

Μάνα μη ψάχνεις πουθενά ...εκεί είναι Μάνα,χόρεψε με της καρδιάς μου το ρυθμό ...

Κι αν σπάσει η γλάστρα στείλε μου ψυχάλες για να δροσιστώ, να γκρεμιστούν τα μαύρα κάστρα.

Τα πιο υψηλά αισθήματα γέμισαν τους δρόμους,τις φυλακές και τα πιο ρυπαρά μέρη ....τα αποθέματα αγάπης ..!!!

Μέσα στο σκοτάδι έπιασα να σου μιλήσω θεέ μου για τους καημούς ...θυμάσαι...

Μια πέτρα στη μέση της θάλασσας,τα χείλη του ήλιου ακουμπισμένα κυματίζουν το μικρό σώμα μου για τελευταία φορά ...

Μια συνάντηση με την εξόχως φυλετική ποίηση,τόσο του Καβάφη όσο και του Σεφέρη θα μας αποκάλυπτε μια σπαρακτική αγωνία.

Στον πρώτο είναι η αγωνία για τον μείζονα ελληνισμό,που μπροστά στον κίνδυνο της απώλειας οφείλει να διαφυλάξει την πολιτισμική συντήρηση μιας ταυτότητας.

Μπροστά όμως στη χοάνη του οικουμενισμού ενός αδηφάγου δυτικισμού,τα πράγματα προβάλλουν πολύπλοκα και πολυσύνθετα ...

Ο σοβαρότερος κίνδυνος προέρχεται από τη λήθη ...

Παρ όλο που για χρόνια προβάλλεται παντοιοτρόπως το σύνθημα του "Δεν Ξεχνώ"τούτο κατάντησε κενός λόγος που οδηγεί σε διαγραφές και προσεγγίσεις ....

Ο υπαρξιακός σπαραγμός μια απερίγραπτη ματιά ......

Αίμα αλησμόνητο ....!!!

Νατάσα Τσιλφίδου 🌹