Πρωί έξω από σταθμό του ηλεκτρικού στην Αθήνα.
Παίρνω καφέ. Εσπρέσο φρέντο μέτριο με μαύρη ζάχαρη και κανέλλα.
Πριν αποφασίσω σε ποιο τραπέζι να καθίσω, δημιουργείται μια ολόκληρη ουρά από πελάτες.
Μου φάνηκε πολύ περίεργο.
Πριν από ένα λεπτό, ήμουν μόνος μου.
Τι έγινε ξαφνικά;
-Ένα φρέντο εσπρέσο μέτριο με μαύρη ζάχαρη και κανέλλα, παρακαλώ.
-Αμέσως. Είστε έτοιμος Εσείς;
-Ένα εσπρέσο φρέντο μέτριο με ..μαύρη ζάχαρη και.. κανέλλα.
-Έγινε. Είστε έτοιμη. Εσείς;
Το ίδιο συνεχίστηκε για περίπου επτά με οκτώ λεπτά.
Δεκατέσσερεις ίδιες παραγγελίες. Άρχισα να νιώθω ιδιαίτερα περίεργα. Λες να είχα επηρεάσει τους υπόλοιπους;
Λες να τρελάθηκα και «την άκουσα» με τον καφέ μου;
Να συμβαίνει κάτι άλλο;
Ξέχασα την ώρα, ξέχασα τη συνάντηση που είχα να προετοιμάσω.
Παρακολουθούσα εντυπωσιασμένος αυτό που συνέβαινε.
Μια ανακοίνωση με έκανε να επανέλθω στην πραγματικότητα.
-Παρακαλείται ο κάτοχος της απόδειξης με αριθμό 00037, να έρθει στο ταμείο.
Επαναλαμβάνω: ο κάτοχος της απόδειξης 00037, να προσέλθει στο ταμείο.
Παρατηρούσα όλους τους πελάτες που προσπαθούσαν να βρουν την απόδειξη αγοράς καφέ ή άλλου προϊόντος.
Ψάχνανε σε τσέπες, τσαντάκια, πάνω στο τραπέζι, κοιτούσαν με αγωνία τριγύρω και λίγη καχυποψία και ζήλεια.
Βγάζω το χαρτάκι της απόδειξης από την τσέπη μου(από συνήθεια, δεν πετούσα τις αποδείξεις για μία μέρα).
-Ωωπ! Μου ξέφυγε. 00037.
Το νούμερο που ανακοίνωσαν.
Τι να θέλουν; (θυμήθηκα, κάποτε που έψαχνα για δουλειά, μας είχαν δώσει χαρτάκια με αριθμούς και έγινε κλήρωση για τρείς υπαλλήλους.
Δε με είχαν επιλέξει.
Αργότερα, είχα πάρει ένα λαχνό σε κλήρωση πολυκαταστήματος, Τζίφος. Ούτε το λαχείο μου κέρδισε).Πήγα στο ταμείο. Όλοι με κοιτούσαν περίεργα.
-Εγώ έχω το 00037, λέω.
-Έχουμε νικητή, ανακοινώθηκε.
Ύστερα γυρνώντας σε μένα:
Έχετε κερδίσει για το υπόλοιπο έτος, όσες μέρες, τόσους καφέδες. Μπορείτε να τους πάρετε μέσα στη χρονιά έναν έναν, πολλούς ή όλους μαζί.
Συνολικά,… 146 καφέδες.
-Ευχαριστώ πολύ. Δεν το πιστεύω. Είναι η πρώτη φορά που κερδίζω κάτι.
Μέσα σε ελάχιστο χρόνο και θέλοντας να μοιραστώ τη χαρά μου:
-Παρακαλώ, μπορείτε να ανακοινώσετε κάτι; (ταυτόχρονα με τη ματιά μου μετρούσα τους παρόντες)
Στους... δεκατέσσερις πελάτες που είναι εδώ τώρα, τους προσφέρω από έναν καφέ δώρο.
Έγινε η ανακοίνωση και ξαφνικά, η καχυποψία, η αρνητική σκέψη και το περίεργο βλέμμα, έλαμψαν. Όλοι με ένα χαμόγελο και ευτυχία της στιγμής μου έλεγαν ευχαριστώ και πήγαν ξανά στη σειρά να πάρουν τον καφέ «δώρο». Τυχαίο;
Όλοι ζητούσαν εσπρέσο φρέντο μέτριο με μαύρη ζάχαρη και κανέλλα.!
Comments