Χιόνισε στην ποίηση,
σκεπάστηκαν οι κορυφές
των ονείρων.
Οι πέννες των ποιητών
στέγνωσαν την ώρα που απεγνωσμένα ψάχνουν να γράψουν μ' ανεξίτηλο μελάνι
τη λέξη αγάπη.
Ίσως ποιητής να είν' αυτός που βρίσκει
χρώματα να ζωντανέψει τη μορφή της ψυχής
αυτός που με τα δάκρυα του
προσπαθεί να ξεπλύνει πληγές.
Και την ώρα που πέφτει ο ήλιος,
εκείνος δίνει πνοή στη χαρά, για να
ξεδιψάσει τους λυπημένους.
Οι λέξεις του γεμάτες ανάσες ψυχής
ζει σ ένα δικό του κόσμο
που συνεχώς ψάχνει,ένα φως, ένα δρόμο,
μια καινούργια αρχή.
Ματώνει σκάβοντας για κάθε λέξη,
απ' τα τραχιά τούτου του κόσμου.
Δεν ξέρω αλήθεια τι είναι ποιητής,
ίσως ένας ολόκληρος κόσμος κλεισμένος
σε μια ψυχή,ίσως μια ευλογία που
αδιάκοπα μοιράζεται, ίσως πάλι
ατέλειωτες ταπεινές σκέψεις
γεμάτες από ήλιο.
Νίκη Φωκά
Comments