"Χριστέ μου"

Ακουμάσου την απόγνωση,

στην ανήλιαγη ατραπό της ζωής,

στην ωρυγή,

στην απουσία της αγάπης,

σ´ένα κόσμο αρπακτικό,

ματαιόδοξο,

στην παρακμή, στη συντριβή…

Στο απόβιοτο της γης…

Στους γαζωμένους ουρανούς!

Στο σπαραχτικό κλάμα των παιδιών του πολέμου!

Σε νιώθω στα κάτεργα του θυμού μου,

μπροστά στην υποκρισία, στην πλάνη,

στην αλαζονεία, στον υπέρμετρο εγωισμό,

στην πλεονεξία, στην αδικία…

Φοβάμαι τους Φαρισαίους,

τους δήμιους, τους Θερσίτες,

τους αργυρώνητους, τους εξωνυμένους,

τους υλοκρατούμενους, τους αδίστακτους….

Φοβάμαι την αναλγησία στην πείνα και στη φτώχεια

στις γειτονιές του κόσμου!

Σε νιώθω στην προδοσία του Ιούδα.

Σε πονώ στη Σταυρωμένη Αγάπη.

Σε συμπονώ στον ανηφορικό δρόμο του Μαρτυρίου!

Βουρκωμένα τα μάτια στο ξόδι σου Θεάνθρωπε!

Κρατώ τις άλικες παπαρούνες

που βάφτηκαν με το αίμα σου!

Ανθοφόρος ο Σταυρός Σου, υψώνεται στα ουράνια!

Σε υμνώ στην Αναστημένη Αγάπη!

Στο αναστάσιμο συμβεβηκός

της ανέσπερης λύτρωσης.

Τα μαρτυρικά κρίνα σε λαμπρύνουν.

Τα ροδοπέταλα σε καλλύνουν.

Η ελπίδα σου κρέμεται

στο στερνό φως του κόσμου!!!❤️

ΌλγαΤρυφωνίδου Ζώγλη