Ώρες δειλινού

Ώρες δειλινού, γεμάτες μικρές εκπνοές ονείρων, χρυσάφι απλωμένο και πουλιά

σωπασμένα στον ορίζοντα της γαλήνης .

Σκέψεις αλλόκοτες στο τελευταίο φως,

σκιές απουσιών και γραμμές από χρυσάφι

στη θάλασσα .

Μια θλίψη ακολουθεί τη μέρα που χάνεται,

μια μέρα λιγότερη, στιγμές ζωής κερδισμένες.

Ο χρόνος από ανατολή σε δύση είν' η ζωή ,

χωρίς δεδομένα, με ψυχή να τον ζεις

μ' αγάπη κι ευγνωμοσύνη.

Τούτη η παλίρροια χρωμάτων στο βλέμμα,

το θαμπό φως μιας άλλης ζωής και τα

μαχαίρια των άστρων που σε λίγο θα λάμψουν

είναι μόνο δώρα .

Θόρυβος και λόγια σπαταλήθηκαν

στη σύντομη διαδρομή, σε λίγο θα

αρχίσει το ταξίδι των σκιών και των ονείρων.

Εσύ όμως να ζεις τη στιγμή, ν' αφεθείς

στο μύθο και στη θύμηση, το δειλινό

με τη σιωπή το νιώθεις.

Απ' ανατολή σε δύση όλη η ζωή

με δώρα, ότι βλέπουμε κι ότι μας χαρίζεται

δικό μας δεν είναι.

Να αφεθείς στην ανερμήνευτη γαλήνη,

στις γραμμές του ορίζοντα που δένουν το χρόνο, στα φώτα ενός πλοίου που

περνά με το τελευταίο φως,

έτσι, όπως γρήγορα περνά κι η ζωή απ' ανατολή σε δύση.